Η Θεσσαλία του Μύθου

Αιολίδες - Φρίξος και Έλλη


ΑΙΟΛΟΣ ΚΑΙ ΑΙΟΛΙΔΕΣ: Εκτός των Λαπιθών, άλλος μεγάλος βασιλικός οίκος
της μυθικής Θεσσαλίας είναι οι Αιολίδες.Ιδρυτής της θεωρείται ο Αίολος, γιος
του Έλληνα και της Οθρηίδος Νύμφης,εγγονός του Δευκαλίωνα και της Πύρ-
ρας. {Ο Θεσσαλός Αίολος είναι διαφορετικός από τον ομώνυμο θεό των ανέ-
μων}. Αυτός είχε πέντε γιους και μια κόρη: τον Κριθέα, το Σίσυφο, τον Αθά-
μαντα, τον Σαλμωνέα, τον Περιήρη και τη Μελανίππη. Αυτοί όμως που έχουν
θεσσαλικό ενδιαφέρον είναι ο Κριθέας και ο Αθάμας. Ο Αθάμας εμφανίζεται
αργότερα στον μύθο ως βασιλιάς της Βοιωτίας και σύζυγος της Νεφέλης.
ΦΡΙΞΟΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗ: Ο Αθάμας απέκτησε δύο παιδιά, τον Φρίξο και την
Έλλη από τη Νεφέλη(1), όμως αυτό δεν τον έκανε, φαίνεται, ευτυχισμένο κι έδιωξε τη
σύζυγό του για τα μάτια της Ινώς, της κόρης του Κάδμου, που ήταν παλαιότερα ηγεμόνας 
της  Θήβας.
 Η Ινώ, αντιπαθώντας τα δυο παιδιά του Αθάμα και θέλοντας να προωθήσει στον 
θηβαϊκό θρόνο κάποιον από τους γιους της, που έφερε αργότερα στον κόσμο, 
κατέστρωσε ένα καταχθόνιο σχέδιο: έβαλε κάποιες γυναίκες της πόλης να κλέψουν
 τους σπόρους για την επόμενη σπορά, που φυλάσσονταν απ’ τους άνδρες τους 
και να τους ψήσουν ελαφρά ώστε να μην  έχουν  δυνατότητα φυτρώματος. 
Έτσι κι έγινε, την επόμενη χρονιά τίποτα δεν φύτρωσε στην εύφορη πεδιάδα της Θήβας
 κι ο Αθάμας μην ξέροντας τι να σκεφτεί, έστειλε απεσταλμένουςστο Μαντείο των 
Δελφών για να ρωτήσουν την αιτία.
Η Ινώ όμως φρόντισε να τους εξαγοράσει, ώστε να ανακοινώσουν ψεύτικο χρησμό,
που έλεγε ότι για να απαλλαγούν, δήθεν, απ’ αυτό το κακό,έπρεπε να θυσιαστεί ο Φρίξος
 στον Δία. Όμως η Νεφέλη, ως από μηχανής θεός, άρπαξε τα παιδιά της και τα οδήγησε
 σ’ ένα χρυσόμαλλο κριάρι,δώρο του Ερμή.
Ο Φρίξος και η Έλλη, ανακουφισμένοι, καβαλίκεψαν το κριάρι και πετώντας πάνω απ’
την Ελλάδα, τη Θράκη και το Αιγαίο, κατευθύνθηκαν προς την Κολχίδα. Κάποια στιγμή 
όμως η Έλλη γλίστρησε και πέφτοντας στα στενά, που ονομάστηκαν  από τότε 
Ελλήσποντος, πνίγηκε (Έλλης+ πόντος-θάλασσα). Ο Φρίξος κατέληξε μόνος του στην ανατολική άκρη της Μαύρης θάλασσας, στην Κολχίδα. Εκεί τονυποδέχτηκε ο βασιλιάς
 Αιήτης, γιος τουΉλιου, που του έδωσε για σύζυγο την κόρη του Χαλκιόπη. 
Ο Φρίξος θυσίασε το κριάρι στον θεό Δία και παρέδωσε το χρυσόμαλλο δέρας
 (δέρμα) του στον Αιήτη, ο οποίος το κρέμασε στο άλσος του Άρη, στα κλαδιά μιας
 βελανιδιάς, απ’όπου ο Ιάσονας αργότερα θα το αρπάξει.
Άσχημο τέλος, όμως επιφυλάχτηκε απ'τους θεούς στο βασιλικό ζεύγος της Θήβας.
Η θεά Ήρα επιβουλεύτηκε το βασιλικό ζεύγος γιατί είχαν κρύψει το μικρό θεό Διόνυσο, 
όταν η ίδια ήθελε το κακό του, μιας και ο μικρός θεός ήταν νόθος γιος του Δία.
 Έτσι λοιπόν τους πήρε τα λογικά με αποτέλεσμα να σκοτώσουν πάνω στην τρέλα τους
 τα δυο τους παιδιά, τον Λέαρχο και τον Μελικέρτη.
 Όταν όμως συνήλθαν κι αν τιλήφθηκαν το έγκλημά τους, η μεν Ινώ αυτοκτόνησε
 πέφτοντας στο Σαρωνικό, ο δε Αθάμας αναχώρησε θλιμμένος μακριά και κατέφυγε 
στην Πίνδο όπου και τελικά εγκαταστάθηκε. Εκεί άφησε απογόνους και η περιοχή
 ονομάστηκε Αθαμαντία ή Αθαμανία και οι κάτοικοί της Αθάμαντες ή Αθαμάνες(2).


* Ο Κωνσταντίνος Αθ. Οικονόμου είναι δά-
σκαλος του 32ου Δημ. Σχ. – συγγραφέας.

1. Σύμφωνα με παραλλαγή του μύθου ο Αθά-
μας ήταν βασιλιάς στη Θεσσαλία. Σύμφωνα με
άλλη πρώτη σύζυγος του ήταν η Ινώ και δεύτερη
η Νεφέλη.
2. Σχετικά: Κων. Α. Οικονόμου, Η Λάρισα και
η θεσσαλική Ιστορία, τ. Β΄ Λάρισα, 2008.