ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΘΗΣΕΑ – ΠΕΙΡΙΘΟΥ:

 Για τη γνωριμία του ήρωα της Αττικής Θησέα και του Πειρίθου μας ιστορεί ο Πλούταρχος. Σύμφωνα μ' αυτόν τον ιστορικό, ο βασιλιάς της Λάρισας Πειρίθους, εγγονός του Φλεγύα και γιος του Ιξίωνα, ακούγοντας πολλά για τη γενναιότητα του ήρωα της Αθήνας, αποφάσισε να τον γνω-

ρίσει για να εξακριβώσει αν αληθεύει αυτή η

φήμη. Με ποιον όμως τρόπο; Πήγε κι έκλεψε

απ’ τον κάμπο του Μαραθώνα ένα κοπάδι βόδια του Θησέα, βασιλιά τότε της Αθήνας. Μόλις ειδοποίησαν οι υποτακτικοί του τον Θησέα,αυτός, χωρίς χρονοτριβή, έτρεξε να τον προφτάσει, μα ο Πειρίθους, όταν τον αντιλήφθηκε, δεν προσπάθησε να ξεφύγει αλλά επέστρεψε θαρραλέα για να τον συναντήσει. Όταν το βλέμμα του ενός έπεσε σ’ αυτό του άλλου,τόσο εντυπωσιάστηκαν απ’ την όψη τους και την αποφασιστικότητά τους, ώστε εγκατέλειψαν την πρόθεσή τους να κτυπηθούν. Ο βασιλιάς της Λάρισας έδωσε πρώτος το χέρι του στον Θησέα και υποσχέθηκε αποζημίωση,όμως ο Θησέας δεν δέχτηκε την αποζημίωση,παρά μόνο ζήτησε τη φιλία του. Στο τέλος η γνωριμία τους επισφραγίστηκε απ’ την αμοιβαία υπόσχεση για αιώνια αδελφική φιλία.Στα χρόνια που ακολούθησαν οι δυο καλοί φίλοι πάντα βοηθούσαν ο ένας τον άλλον στις περιπέτειές τους.

Η ΩΡΑΙΑ ΕΛΕΝΗ: Αξίζει να αναφέρουμε ότι ο Πειρίθους βοήθησε τον Θησέα στην αρπαγή της Ελένης, της πασίγνωστης ωραίας Ελένης, που ήταν κόρη του Δία και της Λήδας,μέσα από τον ναό της Ορθίας Αρτέμιδος στη Σπάρτη1. Αυτό οδήγησε σε πόλεμο την Αθήνα

με τους Διόσκουρους αδελφούς της Ελένης,Κάστορα και Πολυδεύκη, με τελικό αποτέλεσμα την ήττα των Αθηναίων, την επιστροφή της μοιραίας γυναίκας στην πατρίδα της και την αιχμαλωσία της Κλυμένης, αδελφής του Πειρίθου, η οποία έγινε προσωπική δούλα της

Ελένης, ως αντίποινο για τη συνέργεια του Θεσσαλού στην αρπαγή.

ΠΕΙΡΙΘΟΥΣ ΚΑΙ ΘΗΣΕΑΣ ΣΤΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΟΥ ΑΔΗ: Όταν αργότερα πέθανε η σύζυγος

του Πειρίθου, Ιπποδάμεια, εκείνος τόλμησε να επιχειρήσει την απαγωγή της κόρης της θεάς Δήμητρας, Περσεφόνης, συζύγου ήδη του Πλούτωνα, που ήταν θεός του Κάτω Κόσμου.

Για τον σκοπό αυτό πήγαν μαζί με τον  Θησέα στον Άδη, όπου αρχικά δέχτηκαν την

ευγενική φιλοξενία του Πλούτωνα, που αγνοούσε τον σκοπό τους. Όταν όμως στην πορεία

ο Πλούτων αντιλήφθηκε τον στόχο της επίσκεψής τους, τους πρόσφερε με πονηριά θρόνους για να καθίσουν (τους θρόνους της Λήθης), όπου και κολλήθηκαν χωρίς να μπορούν να αντιδράσουν, ενώ στη συνέχεια τυλίχθηκαν ασφυκτικά από φίδια, τιμωρούμενοι κατ’ αυτόν

τον τρόπο για την «ύβρι» τους. Πολύ αργότερα ο Ηρακλής κατέβηκε στον Κάτω Κόσμο

και ελευθέρωσε τον Θησέα (που ήταν απλός συνεργός στην προσπάθεια απαγωγής), ενώ,

όταν κατευθύνθηκε να κάνει το ίδιο και για τον Λαρισαίο βασιλιά, η γη άρχισε να τρέμει,

αναγκάζοντας τον Ηρακλή να παραιτηθεί από την προσπάθειά του2. Μετά από αυτή τη δυ-

ναμική εκδήλωση της αποφασιστικότητας των θεών, ο Ηρακλής εγκατέλειψε τον ήρωα Λα-

πίθη δεμένο με αλυσίδες ως κυρίως ένοχο για την προσπάθεια προσβολής και ατίμωσης

του θεού Πλούτωνα.

Αξίζει συμπληρωματικά να αναφερθεί ότι ο Πειρίθους έλαβε μέρος σε πανελλήνιες εκστρατείες όπως: το κυνήγι του Καλυδώνιου κάπρου, την Αργοναυτική εκστρατεία, τον

Τρωικό πόλεμο καθώς και στην αρπαγή της βασίλισσας των Αμαζόνων Αντιόπης από τον

Θησέα.

1 «ότι Θησεύς, Πειρίθω συνθέμενος Διός θυγατέρας γαμήσαι, εαυτώ μεν εκ Σπάρτης

μετ' εκείνου ήρπασεν Ελένην δωδεκαέτη ούσαν» (Απολλόδωρος, Βιβλιοθήκη, 150).

2. Πειρίθω δε μνηστευόμενος τον Περσεφόνης γάμον εις Αίδου κάτεισι και Διόσκουροι

μεν μετά Λακεδαιμονίων και Αρκάδων είλον Αθήνας και απάγουσιν Ελένην και μετά ταύτης

Αίθραν την Πιτθέως αιχμάλωτον􀀀(...) Θησεύς δε μετά Πειρίθου παραγενόμενος εις Άιδου

εξαπατάται, και «ος» ως ξενίων μεταληψομένους πρώτον εν τω της Λήθης είπε καθεσθήναι θρόνω, ω προσφυέντες σπείραις δρακόντων κατείχοντο. Πειρίθους μεν ουν εις αίδιον δεθείς έμεινε, Θησέα δε Ηρακλής αναγαγών έπεμψεν εις Αθήνας.” (Απολλόδωρος,Βιβλιοθήκη,154).

 * Ο Κωνσταντίνος Αθ. Οικονόμου

είναι δάσκαλος του 32ου Δημ. Σχ.

- συγγραφέας