Η Αλκυόνη
Από τον Κων/νο Οικονόμου

Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΤΗΣ ΑΛΚΥΟΝΗΣ:

Η Αλκυόνη ήταν μια πανέμορφη κοπέλα, μία από τις κόρες του Αιόλου και της Εναρέτης. Ήταν σύζυγος του βασιλιά της θεσσαλικής Τραχίνας, Κύηκα, και με εκείνον ζούσε πολύ ευτυχισμένη. Η αγάπη τους ήταν πρότυπο για όλους.Η ΥΒΡΙΣ: Περνούσαν τόσο όμορφα, που άρχισαν να πι-
στεύουν σιγά, σιγά ότι δεν είναι κοινοί θνητοί, αλλά όμοιοι με τους 12 Θεούς του Ολύμπου. Ο Κύηκας θεώρησε τον εαυτό του ισάξιο του Δία και η Αλκυόνη πίστευε πως ήταν ισάξια της Ήρας. Μάλιστα άρχισαν να αποκαλούν ο ένας τον άλλο με τα ονόματα των Θεών! Η Αλκυόνη αποκαλούσε τον σύζυγό της «Δία»και εκείνος την Αλκυόνη «Ήρα». Θέλησαν μάλιστα, λέει ο Μύθος, να υποχρεώσουν και τους κατοίκους της περιοχής να τους αποκαλούν έτσι. Η ευτυχία του ζευγαριού, τους είχε κάνει πραγματικά και τους δύο τυφλούς και υπερβολικά περήφανους. Δεν τους πέρασε από το νου ότι έτσι θα προκαλούσαν την οργή των θεών.
Η ΝΕΜΕΣΙΣ: Πράγματι η συμπεριφορά του ζεύγους προκάλεσε την οργή του Δία, που θεώρησε τη διαγωγή των δύο ερωτευμένων “ύβριν”. Μια μέρα, ο Κύηκας βγήκε στα ανοιχτά του πελάγους για ψάρεμα. Μάταια τον παρακαλούσε η Αλκυόνη να μην πάει γιατί την προηγούμενη βραδιά είχε δει ένα εφιαλτικό όνειρο και συνεπώς είχε ένα άσχημο προαίσθημα. Εκείνος, μη δίνοντας σημασία στις προειδοποιήσεις της, πήγε. Ανοίχτηκε βαθειά στη θάλασσα και επιδόθηκε στην αγαπημένη του συνήθεια. Δεν πέρασε πολλή ώρα και όντως σηκώθηκαν δυνατοί άνεμοι που μισοβύθισαν το πλοίο του, ενώ ένας κεραυνός από το βασιλιά των θεών τον γκρέμισε στα παγωμένα νερά.Ο Κήυκας βρέθηκε στη θάλασσα αβοήθητος και σε λίγο, παρά τις
απέλπιδες προσπάθειές του, πελώρια κύματα τον κατέπνιξαν παρασύροντας τον στα βάθη του πελάγους. Χάθηκε στη θάλασσα. Η Αλκυόνη που από έναν ψηλό βράχο παρακολουθούσε τα γεγονότα, είδε τη φοβερή σκηνή. Μόλις κατάλαβε ότι το πλοίο του χάθηκε, μέσα στην απελπισία της έπεσε από το βράχο στα αφρισμένα νερά της ακτής και σκοτώθηκε.
ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ: Επειδή η αγάπη τους ήταν τόσο δυνατή, ο Δίας λυπήθηκε την Αλκυόνη και τη μεταμόρφωσε σε πουλί, τη γνωστή μας αλκυόνη. Η αλκυόνη είναι ένα όμορφο πουλί το οποίο ζει πάντα κοντά στις ακτές της θάλασσας, σε όχθες ποταμών ή λιμνών, σε υγροτόπους και σε παράκτιες λιμνοθάλασσες της Ελλάδας, λες και περιμένει να εμφανιστεί, ακόμη, μέσα από τα κύματα ο χαμένος Κήυκας: Η Αλκυόνη, λοιπόν, γεννούσε τα αυγά της, μέσα στο καταχείμωνο και τα κλωσούσε στα βράχια της ακτής. Μα τα αγριεμένα κύματα ορμούσαν στη στεριά, σκαρφάλωναν στους βράχους, κατέστρεφαν τη φωλιά και έσπαγαν τα αυγά της.
ΑΛΚΥΟΝΙΔΕΣ ΜΕΡΕΣ: Τη συμπόνεσε ξανά ο Δίας και πήρε την απόφαση, λίγες μέρες κάθε Γενάρη, να καταλαγιάζουν οι άνεμοι, να ηρεμεί η θάλασσα και να ξαστερώνει ο ουρανός ώστε να ζεσταίνει ο ήλιος τον κόσμο. Έτσι, δεκαπέντε μέρες περίπου κάθε Γενάρη, ο ουρανός είναι ολοκάθαρος και ο καιρός ζεστός ώστε να μπορεί η Αλκυόνη να κλωσάει τα αυγά της. Αυτές τις ξάστερες και ζεστές μέρες του Ιανουαρίου οι αρχαίοι Έλληνες τις ονόμαζαν Αλκυονίδες μέρες.

* Ο Κων/νος Οικονόμου είναι δάσκαλος στο 32ο Δ. Σχ. Λάρισας - συγγραφέας
Konstantinosa.oikonomou@gmail.com
www.scribd.com/oikonomoukon