ΛΑΡΙΣΑ - Μια εικόνα χίλιες λέξεις...
Ο λόφος του Φρουρίου
Η λόφος του Φρουρίου τις τελευταίες δεκαετίες
αλλάζει σημαντικά μορφή. Μόνον τα τελευταία χρόνια οι δημοτικές αρχές αντιλήφθηκαν ότι το κέντρο της Λάρισας είναι ο ιστορικός λόφος της Ακροπόλεως και το αιώνιο σύμβολό της, ο Πηνειός. Η αλλαγή αυτή φαίνεται καθαρά στη σημερινή φωτογραφία. Δεν είναι πολύ παλιά. Χρονολογείται στο 1965 περίπου και προέρχεται από επιστολικό δελτάριο τηςΔΕΛΤΑ. Η λήψη της φωτογραφίας έγινε από οικοδομή η οποία βρισκόταν παλαιότερα επί της οδού Βασιλίσσης Σοφίας (Παπαναστασίου σήμερα) και έχει κατεδαφισθεί, γιατί ήταν κτισμένη επάνω από το αρχαίο θέατρο.
Έχουν περάσει πενήντα χρόνια από τη λήψης της φωτογραφίας αυτής και μπορούμε να διακρίνουμε σημαντικές αλλαγές στο τοπίο της δυτικής πλευράς του λόφου. Τα ισόγεια κτίσματα μπροστά έχουν σήμερα αντικατασταθεί από χαμηλές σύγχρονες διώροφες οικοδομές. Μπροστά τους είχε ήδη διαμορφωθεί η πλατεία Μητέρας,ενώ πίσω της ξεπροβάλλει μεγαλοπρεπής ο μητροπολιτικός ναός του Αγίου Αχιλλίου. Φαίνεται ακόμα νεόδμητος. Ο προπολεμικός ναός είχε καταστραφεί με τις συμφορές της κατοχής και από το 1950 είχε ήδη ανατεθεί από ειδική ερανική επιτροπή η οποία είχε συσταθεί, στους διαπρεπείς αρχιτέκτονες Πάτροκλο Καραντινό και Γεώργιο Νομικό η μελέτη ανεγέρσεως σύγχρονου μεγαλοπρεπούς μητροπολιτικού ναού του Αγίου Αχιλλίου στη Λάρισα. Ο θεμέλιος λίθος είχε τεθεί από τον
μητροπολίτη Δωρόθεο Κοτταρά (1935-1956) το 1952 και τα εγκαίνια έγιναν με μεγάλη επισημότητα στις 6 Ιουνίου 1965 από τον μητροπολίτη Λαρίσης Ιάκωβο Σχίζα (1960-1967). Από τότε εξακολουθεί συνεχώς να εμπλουτίζεται και να στολίζεται. Παρατηρούμε στη φωτογραφία ότι το ψηλό του καμπαναριό δεν έχει ακόμα κτισθεί και ο προαύλιος χώρος δεν έχει διαμορφωθεί.
Δεξιότερα και πολύ κοντά στον φακό διακρίνεται το λυγερόκορμο μεταπολεμικό ρολόι. Ο καταστροφικός σεισμός της 1ης Μαρτίου του 1941 είχε κρημνίσει το ανώτερο τμήμα του προπολεμικού ρολογιού, το οποίο και κατεδαφίσθηκε. Το γεγονός αυτό στάθηκε η αιτία να μείνει επί μία ολόκληρη δεκαετία η Λάρισα χωρίς ρολόι. Μεσολάβησε η κατοχή, η πείνα, ο εμφύλια διαμάχη και όταν η πόλη άρχισε να ορθοποδεί, το δημοτικό συμβούλιο με επικεφαλής τον δήμαρχο Δημήτριο Καραθάνο (1951-1954) στη συνεδρίαση της 5ης Νοεμβρίου 1951 πήρε την απόφαση να ανεγερθεί νέο ρολόι της πόλεως. Η μελέτη του ανατέθηκε στον πολιτικό μηχανικό Νικόλαο Βασ. Μίχο και το 1952, δίπλα από τα θεμέλια του παλιού,υψώθηκε το νέο λευκό ψηλόλιγνο ρολόι. Στις καθημερινές προφορικές συζητήσεις το ρολόι αυτό είχε πάρει το όνομα «Καραθάνος», γιατί στη συνείδηση των Λαρισαίων ο δήμαρχος Καραθάνος ήταν ο οραματιστής της κατασκευής του. Διατηρήθηκε μόνον σαράντα χρόνια, γιατί τον Σεπτέμβριο του 1992 κρίθηκε αναγκαία η κατεδάφισή του. Την περίοδο εκείνη είχε ξεκινήσει η διαδικασία αποκάλυψης του αρχαίου θεάτρου και η παρουσία του στον χώρο του επιθεάτρου προδιέγραψε την τύχη του.
Δεξιότερα στη φωτογραφία βλέπουμε μέρος του κτιριακού συγκροτήματος του Β’ Δημοτικού Σχολείου. Ήταν κτίσμα προπολεμικό. Η θεμελίωσή του έγινε με πανηγυρικό τρόπο στις 10 Μαρτίου του 1929,με αγιασμό από τον μητροπολίτη Λαρίσης Αρσένιο Αφεντούλη (1914-1934) και την παρουσία του Γεωργίου Παπανδρέου, ο οποίος ήταν την περίοδο εκείνη υπουργός Παιδείας στην κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου. Την εργολαβία του διδακτηρίου είχε ανα-
λάβει ο Κωνσταντίνος Μιχαλέας. Το 1932 αποπερατώθηκε η κατασκευή του διδακτηρίου και εκτελέσθηκαν τα εγκαίνια με την παρουσία και πάλι του υπουργού Γεωργίου Παπανδρέου. Στην πρόσοψη του Σχολείου εντοιχίσθηκε τιμητικά αναμνηστική μαρμάρινη πλάκα με τα ονόματα του τότε προέδρου της Κυβερνήσεως Ελευθερίου Βενιζέλου και του υπουργού της Παιδείας Γεωργ. Παπανδρέου. Η ζωή του Σχολείου αυτού ήταν σχετικά σύντομη, μόλις 46 χρόνια. Το 1978, μέσα στα πλαίσια εξωραϊσμού της περιοχής του λόφου του Φρουρίου, κατεδαφίσθηκε και στη θέση του βρίσκεται σήμερα πάρκο με προτομές και αναμνηστικές στήλες.
Ήδη αυτές τις ημέρες εκτελούνται στον συγκεκριμένο χώρο νέες εργασίες εξωραϊσμού των δρόμων και των υπαίθριων χώρων, μέσα στα πλαίσια αναδείξεως του αρχαίου θεάτρου και του καθεδρικού ναού της Λάρισας.
Nikapap@hotmail.com
ελευθερία Λάρισας
Ο λόφος του Φρουρίου
Η λόφος του Φρουρίου τις τελευταίες δεκαετίες
αλλάζει σημαντικά μορφή. Μόνον τα τελευταία χρόνια οι δημοτικές αρχές αντιλήφθηκαν ότι το κέντρο της Λάρισας είναι ο ιστορικός λόφος της Ακροπόλεως και το αιώνιο σύμβολό της, ο Πηνειός. Η αλλαγή αυτή φαίνεται καθαρά στη σημερινή φωτογραφία. Δεν είναι πολύ παλιά. Χρονολογείται στο 1965 περίπου και προέρχεται από επιστολικό δελτάριο τηςΔΕΛΤΑ. Η λήψη της φωτογραφίας έγινε από οικοδομή η οποία βρισκόταν παλαιότερα επί της οδού Βασιλίσσης Σοφίας (Παπαναστασίου σήμερα) και έχει κατεδαφισθεί, γιατί ήταν κτισμένη επάνω από το αρχαίο θέατρο.
Έχουν περάσει πενήντα χρόνια από τη λήψης της φωτογραφίας αυτής και μπορούμε να διακρίνουμε σημαντικές αλλαγές στο τοπίο της δυτικής πλευράς του λόφου. Τα ισόγεια κτίσματα μπροστά έχουν σήμερα αντικατασταθεί από χαμηλές σύγχρονες διώροφες οικοδομές. Μπροστά τους είχε ήδη διαμορφωθεί η πλατεία Μητέρας,ενώ πίσω της ξεπροβάλλει μεγαλοπρεπής ο μητροπολιτικός ναός του Αγίου Αχιλλίου. Φαίνεται ακόμα νεόδμητος. Ο προπολεμικός ναός είχε καταστραφεί με τις συμφορές της κατοχής και από το 1950 είχε ήδη ανατεθεί από ειδική ερανική επιτροπή η οποία είχε συσταθεί, στους διαπρεπείς αρχιτέκτονες Πάτροκλο Καραντινό και Γεώργιο Νομικό η μελέτη ανεγέρσεως σύγχρονου μεγαλοπρεπούς μητροπολιτικού ναού του Αγίου Αχιλλίου στη Λάρισα. Ο θεμέλιος λίθος είχε τεθεί από τον
μητροπολίτη Δωρόθεο Κοτταρά (1935-1956) το 1952 και τα εγκαίνια έγιναν με μεγάλη επισημότητα στις 6 Ιουνίου 1965 από τον μητροπολίτη Λαρίσης Ιάκωβο Σχίζα (1960-1967). Από τότε εξακολουθεί συνεχώς να εμπλουτίζεται και να στολίζεται. Παρατηρούμε στη φωτογραφία ότι το ψηλό του καμπαναριό δεν έχει ακόμα κτισθεί και ο προαύλιος χώρος δεν έχει διαμορφωθεί.
Δεξιότερα και πολύ κοντά στον φακό διακρίνεται το λυγερόκορμο μεταπολεμικό ρολόι. Ο καταστροφικός σεισμός της 1ης Μαρτίου του 1941 είχε κρημνίσει το ανώτερο τμήμα του προπολεμικού ρολογιού, το οποίο και κατεδαφίσθηκε. Το γεγονός αυτό στάθηκε η αιτία να μείνει επί μία ολόκληρη δεκαετία η Λάρισα χωρίς ρολόι. Μεσολάβησε η κατοχή, η πείνα, ο εμφύλια διαμάχη και όταν η πόλη άρχισε να ορθοποδεί, το δημοτικό συμβούλιο με επικεφαλής τον δήμαρχο Δημήτριο Καραθάνο (1951-1954) στη συνεδρίαση της 5ης Νοεμβρίου 1951 πήρε την απόφαση να ανεγερθεί νέο ρολόι της πόλεως. Η μελέτη του ανατέθηκε στον πολιτικό μηχανικό Νικόλαο Βασ. Μίχο και το 1952, δίπλα από τα θεμέλια του παλιού,υψώθηκε το νέο λευκό ψηλόλιγνο ρολόι. Στις καθημερινές προφορικές συζητήσεις το ρολόι αυτό είχε πάρει το όνομα «Καραθάνος», γιατί στη συνείδηση των Λαρισαίων ο δήμαρχος Καραθάνος ήταν ο οραματιστής της κατασκευής του. Διατηρήθηκε μόνον σαράντα χρόνια, γιατί τον Σεπτέμβριο του 1992 κρίθηκε αναγκαία η κατεδάφισή του. Την περίοδο εκείνη είχε ξεκινήσει η διαδικασία αποκάλυψης του αρχαίου θεάτρου και η παρουσία του στον χώρο του επιθεάτρου προδιέγραψε την τύχη του.
Δεξιότερα στη φωτογραφία βλέπουμε μέρος του κτιριακού συγκροτήματος του Β’ Δημοτικού Σχολείου. Ήταν κτίσμα προπολεμικό. Η θεμελίωσή του έγινε με πανηγυρικό τρόπο στις 10 Μαρτίου του 1929,με αγιασμό από τον μητροπολίτη Λαρίσης Αρσένιο Αφεντούλη (1914-1934) και την παρουσία του Γεωργίου Παπανδρέου, ο οποίος ήταν την περίοδο εκείνη υπουργός Παιδείας στην κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου. Την εργολαβία του διδακτηρίου είχε ανα-
λάβει ο Κωνσταντίνος Μιχαλέας. Το 1932 αποπερατώθηκε η κατασκευή του διδακτηρίου και εκτελέσθηκαν τα εγκαίνια με την παρουσία και πάλι του υπουργού Γεωργίου Παπανδρέου. Στην πρόσοψη του Σχολείου εντοιχίσθηκε τιμητικά αναμνηστική μαρμάρινη πλάκα με τα ονόματα του τότε προέδρου της Κυβερνήσεως Ελευθερίου Βενιζέλου και του υπουργού της Παιδείας Γεωργ. Παπανδρέου. Η ζωή του Σχολείου αυτού ήταν σχετικά σύντομη, μόλις 46 χρόνια. Το 1978, μέσα στα πλαίσια εξωραϊσμού της περιοχής του λόφου του Φρουρίου, κατεδαφίσθηκε και στη θέση του βρίσκεται σήμερα πάρκο με προτομές και αναμνηστικές στήλες.
Ήδη αυτές τις ημέρες εκτελούνται στον συγκεκριμένο χώρο νέες εργασίες εξωραϊσμού των δρόμων και των υπαίθριων χώρων, μέσα στα πλαίσια αναδείξεως του αρχαίου θεάτρου και του καθεδρικού ναού της Λάρισας.
Nikapap@hotmail.com
ελευθερία Λάρισας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου